رئال مادرید احتمالاً به تمام آنچه که یک باشگاه فوتبال می توانست دست یافته است. رئال با رکورد ۳۳ قهرمانی لالیگا، ۱۹ جام کوپا دل ری، ۱۳ جام قهرمانی اروپا/لیگ قهرمانان اروپا و ۲ جام یوفا، در رقابت برای بزرگترین باشگاه فوتبال در تمام دوران، دومی ندارد.
رئال در طول تاریخ بیشترین حمایت را در سمت کشورش می شده است و بسیاری از بهترین بازیکنان جهان با لباس رئال مادرید بازی کرده‌اند، از جمله اسطوره‌هایی مانند آلفردو دی استفانو و فرنس پوشکاش.
فهرست مطالب
تاریخچه ی این باشگاه
این باشگاه در سال ۱۹۰۲ تاسیس شد و در آن زمان نام آن مادرید بود. در سال ۱۹۲۰ بود که پادشاه آلفونسو سیزدهم به آنها لقب “واقعی” یا “سلطنتی” در انگلیسی را اعطا کرد. این سال‌های اولیه برای رئال بسیار موفقیت‌آمیز بود، چهار پیروزی متوالی آنها در کوپا دل ری از سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۸ نشان دهنده ی این حقیقت است. با شروع جنگ جهانی دوم، رئال می‌توانست با دو قهرمانی لالیگا و هفت جام کوپا دل ری به خود ببالد.
در دوره پس از جنگ، سانتیاگو برنابئو یسته پس از انجام وظایف مختلف در باشگاه از زمان پیوستن به رده‌های پایین‌تر آن در سال ۱۹۰۹، ریاست باشگاه را برعهده گرفت. برنابئو که با کار دشواری برای بازسازی باشگاه مواجه بود، به ساخت یک استادیوم پرداخت. استادیوم جدید – که بعداً به استادیوم سانتیاگو برنابئو تغییر نام داد – و تعدادی بازیکن بین‌المللی مطرح را به منظور رقابت در صحنه اروپا به خدمت گرفت. رئال تا پایان دهه ۶۰ با یک تیم رویایی متین که حول استعدادهای آلفردو دی استفانو، فرنس پوشکاش و فرانسیسکو جنتو متمرکز شده بود، به چهار لالیگا و یک کوپا دل ری رسید. آنها به راحتی هر گونه مخالفی را که در مسیر آنها از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ بود نابود کردند.
دو دهه بعد از آن این باشگاه تبدیل به باشگاهی شده بود که برای هوادارانش بسیار با شکوه بود. هوادارانی که حالا به اندازه ی یک ارتش شده بودند. علاوه بر برتری در مسابقات داخلی با کسب ۱۴ لالیگا و ۵ کوپا دل ری بی سابقه، در سال ۱۹۶۶ رئال با شکست ۲-۱ پارتیزان بلگراد در فینال یک جام اروپایی دیگر را به مجموعه غنی خود اضافه کرد. با این حال، این دهه با توجه به اینکه سانتیاگو برنابئو یسته در سال ۱۹۷۸ درگذشت، به پایان رسید.
روابط رئال مادرید و ژنرال فرانکو
در مقاله ای در مورد تاریخ رئال مادرید، اشتباه است که از ژنرال فرانکو، دیکتاتور اسپانیا که رهبری او بیش از پنج دهه به طول انجامید و تیم مورد علاقه او رئال مادرید بود، اشاره ای نکنیم، که در طول سال ها با برخی از لطف های ناعادلانه به این تیم خدمت کرد.
بسیاری از این ادعاها موضوعی حساس و اغلب بدون شواهد روشن هستند. یکی از این ماجراهای بحث برانگیز و نامشخص، امضای قرارداد با آلفردو دی استفانو است که به گفته برخی در راه بارسلونا بود که کاسترو درگیر شد و اوضاع را تغییر داد. داستان دیگری که هیچ کدام تایید نشده است، حکایت از این دارد که تیم بارسلونا توسط رژیم تهدید شد که باید در مقابل تیم رئال ببازد که نتیجه ی آن نیز باخت ۱۱ – ۱ مقابل این تیم بود.
یک نسل جدید
دهه ۸۰ زمان خوبی برای باشگاه رئال نبود. آن ها از مسیر پیروزی های متعدد خود خارج شده بودند. البته آن ها با رهبری امیلیو بوتراگنیو بزرگ توانستند گلیم خود را از آب بیرون بکشند و در نهایت با پنج قهرمانی متوالی لالیگا و دو جام کوپا دل ری این دوره را به پایان برساند. در این دوران بود که رئال تنها دو جام یوفا را در سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ به دست آورد.
اما در دهه ی ۹۰ اوضاع از این هم بدتر شد. هواداران این باشگاه ناامید از باشگاهشان در انتظار یک فرشته ی نجات بودند. رائول همان فرشته بود.
او باعث شد رئال دو قهرمانی لالیگا و یک جام کوپا دل ری را قبل از پایان قرن به خانه ببرد.
رئال در سال ۱۹۹۸ در صدر قرار گرفت و در نهایت به ناکامی ۳۲ ساله خود پایان داد و با برتری ۱-۰ یوونتوس در فینال، هفتمین جام اروپایی خود را به دست آورد.
آنها در سال ۲۰۰۰ در یک بازی تماماً اسپانیایی در مقابل والنسیا با پیروزی راحت ۳-۰ قهرمان شدند.
اندکی پس از آن، فلورنتینو پرز، سیاستمدار سابق، باشگاه را تصاحب کرد، که بلافاصله تصمیم گرفت تا مشهورترین تیم فوتبال جهان را با هم ترکیب کند. پرز پس از امضای حداقل یک ستاره جهانی در هر تابستان – با شروع با لوئیس فیگو در سال ۲۰۰۰ – با موفقیت تیمی پر ستاره را تشکیل داد. پرز با موفقیت تیم پر ستاره ای را تشکیل داد که به سرعت نام “کهکشانی ها” را به خود اختصاص داد.
کهکشانی ها
رئیس جمهور رئال مادرید در دهه ۲۰۰۰، فلورنتینو پرز، مسئول برخی از بزرگترین نقل و انتقالات در فوتبال بین المللی بود. ایده او برای تشکیل بهترین تیم ممکن خرید نام های بزرگ بود و آن چنان به فکر ایجاد تعادل در تیم نبود. سپس فلورنتینو پرز رئیس جمهور شد و باشگاه تیمی از فوق ستاره ها را گرد هم آورد که معروف به کهکشانی ها نامیده می شود. دوران کهکشانی های رئال مادرید شامل بازیکنانی مانند زین الدین زیدان، لوئیس فیگو، دیوید بکهام، کریستیانو رونالدو و روبرتو کارلوس بود.
چهار برابر رکورد جهانی در مورد هزینه های نقل و انتقالات بین سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۲ شکسته شده است… در سال ۲۰۰۰، لوئیس فیگو از بارسلونا به مبلغ ۶۲ میلیون یورو خریداری شد. در سال ۲۰۰۱ زین الدین زیدان از یوونتوس به مبلغ ۷۷٫۵ میلیون یورو خرید کرد. در سال ۲۰۰۹ کریستیانو رونالدو به مبلغ ۹۴ میلیون یورو از منچستریونایتد خریداری شد. در سال ۲۰۰۹ گرت بیل از تاتنهام به مبلغ ۱۰۰ میلیون یورو خرید.
